Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, η πιο απαιτητική στιγμή για έναν αθλητή είναι αυτή που καλείται να επιδείξει αυτοέλεγχο και ψυχραιμία, ιδιότητες οι οποίες πηγάζουν και από το επίπεδο του προσωπικού του επαγγελματισμού.

Ο αθλητής οφείλει σε στιγμές έντασης, να επιβάλλεται στον εαυτό του και να συγκρατείται, καθώς προέχει το καλό ομαδικό αποτέλεσμα και όχι η ικανοποίηση του θυμικού ή του εγωισμού του.

Η ίδια ανάγκη για αυτοέλεγχο υπάρχει πολύ εντονότερη στην πολιτική. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι πολιτικοί χάνουν τον αυτοέλεγχο, παραβλέποντας τις πιθανές συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς στο κοινωνικό σύνολο. Ιεραρχώντας ψηλά τις εντυπώσεις και την προβολή της εικόνας τους, οδηγούνται ορισμένες φορές σε επιζήμιες για τους πολίτες ενέργειες.

Εκλαμβάνουν επίσης τον αυτοέλεγχο ως αδυναμία και ως δύναμη τις εκρηκτικές συμπεριφορές ή τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, που δεν προσφέρουν στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά απλώς τροφοδοτούν με ενέργεια την ματαιοδοξία τους.

Χρειάζεται, λοιπόν, όσοι ασχολούμαστε με τα κοινά, να ασκούμαστε συστηματικά στον αυτοέλεγχο όπως και οι αθλητές, καθώς η ισορροπία, τα ο μέτρο σε συνδυασμό πάντα με τις πράξεις, μας φέρνουν πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα.