Εδώ και μια δεκαετία έχουμε γίνει μάρτυρες μιας υποβάθμισης της πολιτικής ζωής που οφείλεται, όχι μόνο στην μεγέθυνση των προβλημάτων, τα οποία αντιμετωπίζουν οι πολίτες, αλλά και σ’ αυτούς τους ίδιους τους πολιτικούς και στον τρόπο με τον οποίον ασκούν ή μάλλον δεν ασκούν την πολιτική.

Έτσι, έχουμε συχνά το φαινόμενο να αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης, άτομα με μοναδικό προσόν την αναγνωρισιμότητα, η οποία μάλιστα προέρχεται από την ενασχόλησή τους με το χώρο του θεάματος, στην ευρεία του μορφή.

Παράλληλα, έχουμε και την εμφάνιση ενός νέου τύπου πολιτικού, ο οποίος παρουσιάζεται εναλλακτικός, όχι μέσα από τη δράση και τις λύσεις που επιλέγει να δίνει στα προβλήματα, αλλά μέσα από μια αντισυμβατική συμπεριφορά και εμφάνιση, διανθισμένη, μάλιστα, κατάλληλα με αθυροστομία, μαγκιά και γενικά ρητορική του χαβαλέ. Οι ιδιότητες αυτές, συνδυάζονται ταυτόχρονα και με μια ικανότητα να  αναδεικνύει ως σοβαρά και κεντρικά ζητήματα, δεύτερης τάξεως θέματα, τα οποία, όμως, ελκύουν μειοψηφίες με δυνατότητα να επικοινωνήσουν πανελλαδικά αυτές τις παρεμβάσεις.

Φυσικά, πίσω από μια τέτοια θεώρηση της πολιτικής κρύβεται η αδυναμία παραγωγής έργου, η έλλειψη αποτελεσματικότητος, η απουσία στοιχειώδους οργανωτικότητας και η αποφυγή λεπτομερούς εξέτασης και μελέτης των κυρίαρχων προβλημάτων των πολιτών.

Ορισμένοι πολίτες, βέβαια, συνηθισμένοι να βλέπουν ένα τύπο πολιτικού με ξύλινο λόγο, με εμφάνιση σαν «να κατάπιε μπαστούνι» και με παντελή έλλειψη επαφής με τη ζώσα πραγματικότητα, θέλγονται από το διαφορετικό, και κάποιες φορές επιλέγουν αυτούς τους δήθεν εναλλακτικούς, οι οποίοι, όμως, στην πραγματικότητα είναι παλιομοδίτες πολιτικά.

Με απλά λόγια, γοητεύονται από αυτό που ονομάζω βαρύ λαϊκισμό του κασκόλ και παγιδεύονται, από μια άνευ περιεχομένου, «προοδευτικότητα»

Παραγνωρίζουν, όμως, ότι τελικά σήμερα, εδώ που φτάσαμε, εναλλακτικός πολιτικός είναι ο αποτελεσματικός. Είναι ο πολιτικός που γνωρίζει τα προβλήματα και με μέθοδο, οργάνωση, υπομονή, επιμονή, αντοχή και πολλή δουλειά βρίσκει τους τρόπους να δίνει λύσεις.

Όσοι, φυσικά, αγνοούν τα παραπάνω, έχουν μεγάλη ευθύνη για το σημερινό επίπεδο της πολιτικής που και οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι είναι ιδιαίτερα χαμηλό.