1. Μιλάτε συνεχώς για εξωστρέφεια στην οικονομία. Πώς την εννοείτε;
Υπάρχει σήμερα εκ μέρους της κυβέρνησης και κυρίως του ΥπουργείουΠεριφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, μία συνεχής ρητορική μεεπίκεντρο την εξωστρέφεια, η οποία μάλιστα συνδυάζεται και με παρουσίασηπροτάσεων, που όμως απέχουν πολύ από το να βρίσκονται κοντά στο στάδιο τηςτελικής υλοποίησης.
Η Κυβέρνηση πρέπει, λοιπόν, να κινηθεί πολύ γρήγορα και αφού υιοθετήσει τηνπρόταση της ΝΔ για δημιουργία Γενικής Γραμματείας Εξωστρέφειας, να προχωρήσει,μέσω αυτής, σε συγκεκριμένες δράσεις. Ως τέτοιες ενδεικτικά αναφέρω:
– Δημιουργία μιας πιστοποίησης, στα πρότυπα της Ιταλικής, για τα ΕλληνικάΕστιατόρια σε όλο τον κόσμο, με ετικέτα «Γνήσιο Ελληνικό Εστιατόριο» και τηβασική προϋπόθεση να χρησιμοποιούν αποκλειστικά ελληνικά προϊόντα.
– Οργάνωση μιας παγκόσμιας καμπάνιας σύμφωνα με την οποία, με κάθε αγοράελληνικού προϊόντος στο εξωτερικό, οι καταναλωτές θα μπορούν να συλλέγουνπόντους ή κουπόνια και να τους εξαργυρώνουν σε μια ιστοσελίδα, κερδίζονταςεκπτώσεις σε ελληνικά ξενοδοχεία.
Με απλά λόγια, ιδέες χρειάζονται και δουλειά για την υλοποίησή τους.
2. Μείωση της φορολογίας στα μη διανεμόμενα κέρδη, μείωση των εργοδοτικώνεισφορών, απλούστευση αδειοδότησης, εξάλειψη γραφειοκρατίας. Η υλοποίηση αυτώντων μέτρων που έχει προτείνει ο κ. Σαμαράς είναι ικανή να εμποδίσει τουςεπιχειρηματίες να «μεταναστεύουν» σε χώρες με φθηνό εργατικό δυναμικό;
Κατ’ αρχήν, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι οι επιχειρήσεις, οι οποίεςμεταναστεύουν στις γειτονικές χώρες με το φθηνό εργατικό δυναμικό, είναι κυρίωςμικρομεσαίες επιχειρήσεις, ενώ οι εκεί δραστηριοποιούμενες μεγάλες ελληνικέςεπιχειρήσεις, ουσιαστικά αποτελούν επενδυτές που επιθυμούν να «εκμεταλλευθούν»μια μεγάλη αγορά.
Όσον αφορά τα μέτρα που πρότεινε ο κ. Σαμαράς, ναι, πιστεύω ότι είναισημαντικά και θα εμποδίσουν την περαιτέρω «μετανάστευση», επιχειρήσεων με τηνέννοια που ανέφερα. Το εργατικό κόστος, άλλωστε, είναι ένας μόνο παράγων πουεπηρεάζει τις επιχειρηματικές αποφάσεις, ενώ το μη μισθολογικό κόστος τωνελληνικών επιχειρήσεων, λόγω της γραφειοκρατίας και της ασφυκτικής φορολογίας,την οποία έχει επιβάλει η Κυβέρνηση, είναι σήμερα δυσβάστακτο.
3. Μπορεί τε να απαντήσετε ευθέως όχι μόνο σαν στέλεχος της ΝΔ, αλλά και ωςεπιχειρηματίας, εάν θεωρείτε απαραίτητη τη μείωση των αποδοχών στον ιδιωτικότομέα μέσω των επιχειρησιακών συμβάσεων;
Στη Νέα Δημοκρατία πιστεύουμε ότι η διαβούλευση και η συμφωνία εργοδοτών καιεργαζομένων σε επίπεδο επιχείρησης, μπορεί να αποκλίνει από τα ισχύοντα σεεπίπεδο κλαδικής συμφωνίας, όταν αυτό επιβάλλεται από συγκεκριμένεςεπιχειρησιακές ανάγκες που οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλύτερααπό τον καθένα.
Αυτό, ήδη, γίνεται τα τελευταία 2 χρόνια σε αρκετές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουνσοβαρά προβλήματα και αξιοποιούν το μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας, το οποίοεπιτρέπει εργασία λιγότερων ωρών ή ημερών, με αντίστοιχη μείωση έως και 20% τουμισθού.
Είναι, όμως αναγκαίο να τεθούν όρια στη χρήση του μέτρου αυτού, τόσο χρονικά,όσο και μισθολογικά.
Εκείνο όμως που με βρίσκει και ως επιχειρηματία απολύτως σύμφωνο, είναι η θέσημας για μείωση του μη μισθολογικού κόστους. Σήμερα το κόστος των ασφαλιστικώνεισφορών ανέρχεται στο 45% του συνολικού κόστους.
4. Δίνετε μεγάλο βάρος στην αξιοποίησης της τεράστιας ακίνητης περιουσίαςτου Δημοσίου. Έχετε υπόψη ανάλογη εμπειρία;
Δεν είμαι σε θέση να σας δώσω κοστολογημένα παραδείγματα για τη Β. Ελλάδα,αλλά θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα από τη Σερβία, μια υπό ανάπτυξη χώρα μεμεγαλύτερες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις από την Ελλάδα.
Στη Σερβία, λοιπόν, εφαρμόζεται από την αρχή του έτους ένας νόμος με τονοποίο επιτρέπεται στους οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης να εκμισθώνουν ήακόμα και να παρέχουν δωρεάν εκτάσεις σε ιδιώτες, αρκεί αυτές να προορίζονταιγια την κατασκευή έργων και επενδύσεων οικονομικής ανάπτυξης (π.χ.βιομηχανίας).
Προϋπόθεση για την ένταξη στο νόμο αποτελεί η αύξηση του αριθμού τωνεργαζομένων στην περιοχή του ΟΤΑ κατά 1% και αναλογικά η αύξηση των εσόδων τουκράτους.
Το ποσό με το οποίο θα μειωθεί η εμπορική αξία του μισθώματος ή του τιμήματοςτης πώλησης δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το, μέσω της επένδυσης,προσδοκώμενο ποσό αύξησης των εσόδων του κράτους για διάστημα πέντε (5) ετών.
Ήδη πολύ μεγάλες πολυεθνικές εκμεταλλεύονται το νόμο και προγραμματίζουνσημαντικές επενδύσεις και καθημερινά εμφανίζονται στον τύπο εκπρόσωποι τωνεπιχειρήσεων και δήμαρχοι, να υπογράφουν συμφωνίες υλοποίησης επενδύσεων.
Γιατί, λοιπόν, να μην επεξεργασθούμε κι εμείς κάτι ανάλογο, κυρία Μάνη;