0

Η επίτευξη της συμφωνίας στο Eurogroup και η έγκριση του νέου δανειακού προγράμματοςύψους 130 δισεκατομμυρίων ευρώ, προσέφερε στην Ελλάδα πολύτιμο χρόνο στηνπροσπάθεια που καταβάλει να αποκαταστήσει την οικονομική και πολιτικήσταθερότητα στο εσωτερικό της, ενώ η περαιτέρω απομείωση του χρέους κατά 107δισεκατομμύρια ευρώ άνοιξε παράθυρο ελπίδας για την ανάσχεση της ύφεσης, τηναναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας.

 

Μόνο που η απόφαση της Τρίτης δεν πρέπει σε καμία περίπτωσηνα λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

 

Η μετάβαση, από το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης που εφαρμόστηκεστη χώρα μας από το 1981 μέχρι σήμερα, σε ένα πιο «παραγωγικό», αποτελείεπιτακτική ανάγκη για να κερδίσουμε το στοίχημα της ανάκαμψης.

 

Τώρα που το χρέος έχει καταστεί βιώσιμο, η διασφάλιση τηςομαλότητας δεν εξαρτάται πλέον από τους Ευρωπαίους εταίρους, αλλά από το κατάπόσο είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε πίσω μας λάθος νοοτροπίες τουπαρελθόντος  και να επανεκκινήσουμε την ελληνική οικονομία.

 

Διότι με το δημόσιο χρέος στο 160% του ΑΕΠ, παρατεταμένηύφεση και  χωρίς ανάκαμψη, «ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θαεπιτευχθούν, ούτε το χρέος θα γίνει μακροχρόνια βιώσιμο», όπως παρατήρησε οΑντώνης Σαμαράς.

 

Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας επισήμανε και κάτι ακόμη:«Σε μια Ελλάδα που πονάει και με ένα λαό που υποφέρει, δεν είναι ώρα γιαπανηγυρισμούς».

 

Και έχει δίκιο.

 

Η επόμενη ημέρα του «κουρέματος» και της νέας δανειακήςσύμβασης επιβάλλει την ύπαρξη ενός «αναπτυξιακού σοκ» το οποίο θα τονώσειπαράλληλα τη ρευστότητα στην αγορά και τα δημόσια έσοδα. Επίσης, με δεδομένοότι «λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν», θα πρέπει να στηρίξουμε πολιτικές που θα ενισχύσουντην επιχειρηματικότητα και θα βελτιώσουν το επενδυτικό κλίμα, χωρίς ναπαρεκκλίνουμε από τους δημοσιονομικούς στόχους τους οποίους ορίζει η νέαδανειακή σύμβαση.

 

Τέλος,  προς την κατεύθυνση αυτή κινείται και η χάραξημιας νέας εξωτερικής πολιτικής  που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να εξελιχθείσε διαμετακομιστικό κέντρο ενέργειας και μεταφορών, με ταυτόχρονη εκμετάλλευσητου ορυκτού μας πλούτου. Δίπλα σε αυτές τις δράσεις θα πρέπει να προστεθούνάλλες, που θα χρησιμοποιήσουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα  τα οποία έχουμεστον πρωτογενή τομέα, στην ελαφρά βιομηχανία, στον τουρισμό και τη ναυτιλία.