ΣΤΟΥΣ ΑΜΥΝΤΑΙΩΤΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο χαιρετισμός μου:

Δεν είχα επαφές πολλές με την Φλώρινα. Αυτές ξεκίνησαν όμως κάπου στα 18 με 20 μου χρόνια γιατί λίγοι εδώ μέσα γνωρίζουν ότι είμαι συμμαθητής από τα νήπια με τον Παπαγιάννη τον Ζέζιο από το Νυμφαίο. Από τότε που με πήγε εκεί άρχισε να αναπτύσσεται μια σχέση μου με το Νυμφαίο και γενικά με την Φλώρινα πολύ καλή. Αυτή ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο όταν ως Γενικός Γραμματέας δημοσίων έργων έβαλα την σφραγίδα για να γίνει το φράγμα της Τριανταφυλλιάς και επίσης για την νέα χάραξη από τη Φλώρινα έως την Πτολεμαΐδα. Ένα έργο το όποιο το βλέπουμε να κυλάει με αργά βήματα. Σιγά -σιγά άρχισα να δένομαι, αισθάνθηκα πραγματικά Φλωρινιώτης όταν ο

Dimitris Ioannidis το γένος Μικρόπουλου από τη Φλώρινα έγινε ο διευθυντής του γραφείου μου. Είναι ο άνθρωπος που με βασανίζει κάθε μέρα. Τέλος, παρέδωσα τα όπλα όταν έγινα φίλος και συνάδελφος στη Βουλή με τον Γιάννη Αντωνιάδη. Είμαστε πολύ φίλοι, είναι ωραίος άνθρωπος, έξω καρδιά, παλεύει για την περιοχή αθόρυβα πολλές φορές. Γιάννη περιμένω να εκλεγείς, πρώτα ο θεός και εγώ και να κάνεις εκείνο το τραπέζι με τα ορτύκια στιφάδο.