«Υποεκπροσωπείται η Θεσσαλονίκη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη» είναι μία φράση που ψιθυρίζεται αυτές τις μέρες έντονα στα πολιτικοδημοσιογραφικά στέκια της πόλης, αλλά και μεταξύ των ψηφοφόρων της ΝΔ.

Τι εννοείται πίσω από τη φράση αυτή;

Προφανώς, ότι με οκτώ εκλεγμένους κυβερνητικούς βουλευτές (ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής φυσικά και δε συμμετέχει στην εξίσωση), θα έπρεπε εκτός από το υφυπουργείο Μακεδονίας- Θράκης, ένας- δύο ακόμη από τους βουλευτές να στελεχώσουν κάποιες κυβερνητικές θέσεις. Το Μα-Θρα, μάλιστα, συνεχίζουν, έχει συμβολικό ρόλο και έχει στην εποπτεία του μόνο τη ΔΕΘ, την ΕΥΑΘ Α.Ε, την ΕΥΑΘ ΠΑΓΙΩΝ, το ΚΕ.Δ.Α.Κ. και την ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΖΩΝΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ Α.Ε.

Στο σημείο, αυτό ανοίγοντας μια παρένθεση, υποστηρίζω ότι η εποπτεία της ΔΕΘ πρέπει να μεταφερθεί στο Υπουργείο Ανάπτυξης, ενώ της ΕΥΑΘ και της ΕΥΑΘ ΠΑΓΙΩΝ στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Το Μα-Θρα δε έχει στελέχωση και καλώς με το νόμο για τις επενδύσεις που είναι στη διαβούλευση του αφαιρείται και η αρμοδιότητα να παρακολουθεί επενδύσεις μεγαλύτερες του 1εκ. ευρώ. Ας παραμείνει στο συμβολικό του ρόλο.

Επανερχόμενος τώρα στους ψιθύρους ανταπαντώ. Δηλαδή η κυβερνητική στελέχωση πρέπει να γίνεται με γεωγραφικά κριτήρια; Τότε τα ίδια πρέπει να ισχύσουν και για την Πελοπόννησο, η οποία με 16 εκλεγμένους κυβερνητικούς βουλευτές, έχει τρεις υφυπουργούς στην Κυβέρνηση. Τα ίδια και για την Θράκη. Στους πέντε δε συμμετέχει κανείς.

Αλλά για να δούμε πριν την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη  και στις προηγούμενες κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά την εκπροσώπηση της Θεσσαλονίκης. Περισσότερη, ίδια ή λιγότερη ήταν; Προσωπικά πιστεύω ότι λίγο-πολύ συνέβαινε το ίδιο. Επί επτά χρόνια ο πρώτος και επί 2,5 χρόνια ο δεύτερος δυο-τρεις υφυπουργούς διόρισαν εκλεγμένους στην πόλη και για σύντομο, κατά κανόνα, χρονικό διάστημα.

Υπάρχει λοιπόν κάποια συνωμοσία των αρχηγών της ΝΔ εναντίον της Θεσσαλονίκης; Κανείς σοβαρός άνθρωπος δε μπορεί να ισχυρισθεί κάτι τέτοιο. Ούτε έχει νόημα η σύγκριση με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τους υπουργούς του από τη Θεσσαλονίκη. Άλλο πολιτικό βάρος φρόντισαν οι ίδιοι να διαθέτουν.

Απλώς σε αρκετούς δε γίνεται κατανοητό ότι για την υπουργοποίηση δεν αρκούν οι λεγόμενοι αγώνες στη βάση που πολλές φορές αφορούν καθαρά ένα συνεχή προσωπικό εκλογικό αγώνα με χειραψίες και εμφανίσεις σε γάμους, βαφτίσεις και κηδείες. Απαιτούν γνώση θεμάτων και κυρίως δυνατότητα παραγωγής έργου, η οποία δεν υπάρχει καθόλου σε αφθονία στην πολιτική. Απαιτεί γρήγορες επιλογές μεταξύ διαφορετικών εναλλακτικών λύσεων, αποφασιστικότητα, προσήλωση στα στοχοδιαγράμματα, διοικητική εμπειρία και εργατικότητα. Τη δυνατότητα παραγωγής έργου την τοποθετώ σε υψηλότερο σημείο από τη γνώση των θεμάτων. Γι’ αυτό ισχυρίζομαι ότι δεν είναι σίγουρο ότι ένας γιατρός μπορεί να είναι καλός υπουργός υγείας ή ένας μηχανικός καλός υπουργούς υποδομών .

Δε γίνεται επίσης εύκολα κατανοητό ότι η υπουργοποίηση προϋποθέτει και πολύ πολιτική δουλειά όταν η παράταξη βρίσκεται στα αντιπολιτευτικά έδρανα. Εκεί σφυρηλατείται η σχέση με τον επόμενο Πρωθυπουργό. Μέσα από τη συνεργασία στους διάφορους τομείς του κυβερνητικού έργου. Μέσα από τις κοινοβουλευτικές μάχες. Μέσα από την εκπόνηση του κυβερνητικού προγράμματος. Σε κανέναν οργανισμό δεν καταλαμβάνονται υψηλόβαθμες θέσεις, απλώς  εξ  απονομής, χωρίς προηγούμενη πετυχημένη πορεία σε διάφορες θέσεις του ιδίου οργανισμού.

Παράλληλα πρέπει ακόμη να θυμόμαστε μια φράση του Κένεντυ για την πολιτική. «Όποιος δεν αντέχει τη ζέστη δε μπαίνει στην κουζίνα», εννοώντας ότι στην πολιτική απαιτείται να μπαίνεις στην φωτιά και όχι να την προσεγγίζεις με όρους δημοσίων σχέσεων.

Τέλος, κανείς Πρωθυπουργός δεν αποφασίζει να διορίσει πρόσωπα ανεξάρτητα από τις ιδιότητες των θέσεων που θα καταλάβουν. Πρώτα καθορίζει τα χαρακτηριστικά μιας θέσης και μετά τα πρόσωπα. Τα πρόσφατα παραδείγματα του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας και οι τρεις υφυπουργοποιήσεις από νομούς με αναπτυξιακά προβλήματα, λόγω της δίκαιης μετάβασης ή των φυσικών καταστροφών, είναι χαρακτηριστικά.