Δεν είμαι σίγουρος αν στον επαγγελματικό προσανατολισμό μπορεί να υπάρξει πεδίο για την επιχειρηματικότητα, όπως υπάρχει για άλλα επαγγέλματα όπως είναι ο γιατρός ο μηχανικός ή ο οικονομολόγος παραδείγματος χάριν.

Είμαι όμως σίγουρος ότι ο συνδυασμός των απαιτουμένων για αυτήν ιδιοτήτων, αν περιγραφεί με κάποιον γενικό τρόπο, σίγουρα μπορεί να βοηθήσει τους νέους να κατανοήσουν τις πιθανότητες επιτυχίας στις οποίες μπορούν να ελπίζουν.

Προσέξτε!

Έχετε ακούσει ποτέ την έκφραση «ασκώ το επάγγελμα του επιχειρηματία;» προφανώς όχι. Ακούτε τη φράση «είναι ή είμαι επιχειρηματίας»

Ξέρετε γιατί;

Διότι, κατά τη γνώμη μου, η επιχειρηματικότητα είναι κατ’ αρχήν τέχνη. Ναι καλλιτέχνης είναι ο επιχειρηματίας. Ότι λέω φαίνεται υπερβολικό, αλλά μέσα από την υπερβολή θέλω να καταδείξω ότι είναι ένα επάγγελμα που δεν διδάσκεται.

Στη σύγχρονη, βέβαια, πραγματικότητα συνδυάζεται και με αντίστοιχες σπουδές, θέμα για το οποίο θα αναφερθώ παρακάτω.

Όσες όμως σπουδές και να κάνει κάποιος αν δεν διαθέτει δημιουργικότητα, αισιοδοξία, ανάληψη ρίσκου και φιλοδοξία, υπομονή και επιμονή, καλό είναι να μην «επιχειρεί»¨.

Στο σημείο αυτό να σημειώσω ότι δεν αναφέρομαι στον ελεύθερο επαγγελματία, αλλά καθαρά στον επιχειρηματία. Αυτόν δηλαδή που διαβλέπει τις ευκαιρίες σε έναν τομέα της αγοράς και αποφασίζει να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ένα πλαίσιο, μια επιχείρηση δηλαδή ώστε να αποκομίσει κέρδη.

Βάζω με κεφαλαία τη λέξη δημιουργία διότι εδώ βρίσκεται η αρχή των πάντων για τον επιχειρηματία. Έχοντας συνήθως πόρους σε ανεπάρκεια ξεκινά μια διαδικασία επίπονη πολλές φορές, χωρίς ωράριο και κυρίως με την επιτυχία να έρχεται μετά από εξαντλητική προσπάθεια.

Ταυτόχρονα αν από τη φύση του είναι απαισιόδοξος άνθρωπος δεν μπορεί να βλέπει τα εμπόδια ως ευκαιρία και δεν επιχειρεί παρασυρόμενος από το ρεύμα.

Ακούστε ως παράδειγμα, μια αναφορά του αμερικανού μεγαλοεπενδυτή Γουόρεν Μπάφετ ο οποίος είπε συγκεκριμένα «Στις αγορές όταν ηχούν τα ποδοβολητά των αλόγων να αποσύρεσαι, όταν ηχούν τα σαλπίσματα της υποχώρησης να μπαίνεις».

Τι εννοεί; Ότι οι ευκαιρίες δεν βρίσκονται εκεί που ασχολούνται οι πολλοί .Φυσικά πρέπει ταυτόχρονα να αισιοδοξείς και να πιστεύεις στον εαυτό σου ότι θα τα καταφέρεις.

Όλα τα παραπάνω είναι φυσιολογικό να εμπεριέχουν και την δυνατότητα να αναλαμβάνει κάποιος ρίσκο.

Χωρίς τη δυνατότητα αυτή, αν είσαι δηλαδή «σιγουράντζας» δεν μπορείς να επιχειρείς. Τίποτε στον κόσμο των επιχειρήσεων δεν είναι σίγουρο και αν είναι δεν πρόκειται για επιχειρείν.

Ειδικά σήμερα που βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον διαρκούς αβεβαιότητος μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Άλλη ιδιότητα είναι η φιλοδοξία. Προσέξτε η φιλοδοξία όχι η ματαιοδοξία. Η πρώτη εστιάζεται στο γενικό συμφέρον η δεύτερη αποκλειστικά στο προσωπικό. Ο επιχειρηματίας είναι κύτταρο της κοινωνίας με μεγαλύτερη κοινωνική ευθύνη σε σχέση με ορισμένα άλλα επαγγέλματα. Γι’ αυτό υπάρχει σήμερα και η έννοια της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.

Η φιλοδοξία, λοιπόν, της επιτυχίας είναι συνυφασμένη πάντα με την επιχειρηματικότητα.

Λέμε «επιτυχημένος επιχειρηματίας», αλλά «πολύ καλός γιατρός» π.χ

Πέρασε δηλαδή στην κοινωνία αυτό που σας αναφέρω.

Έως τώρα δεν ανέφερα τίποτε για σπουδές.

Ναι οι καλύτερες σπουδές δεν κάνουν ένα καλό επιχειρηματία. Χωρίς τις προαναφερθέντες ιδιότητες και τις καλύτερες σπουδές να έχει κάνει στη διοίκηση επιχειρήσεων ή στα οικονομικά δεν μπορεί αν επιτύχει.

Αλλά κρατείστε το παρακάτω.

Αν μπορέσει να συνδυάσει σπουδές και ιδιότητες τότε το αποτέλεσμα μπορεί να είναι ακόμη καλύτερο, ειδικά σήμερα στην εποχή του διαδικτύου και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.