Η απόφαση της Κυβέρνησης να παραμείνουν κλειστές για τους πιστούς οι εκκλησίες μας την Μεγάλη Εβδομάδα ήταν αναμφισβήτητα πολύ δύσκολη. Φέτος το Πάσχα των Ελλήνων είναι πολύ διαφορετικό. Ήδη, αρκετοί κυβερνητικοί βουλευτές δεχθήκαμε πολλά τηλεφωνήματα, μηνύματα και emails με προτροπές να πιέσουμε την κυβέρνηση να αλλάξει απόφαση.

Εδώ λοιπόν, μορφοποιείται και η ευθύνη όλων όσοι κατέχουμε δημόσιο αξίωμα, ιδιαίτερα των βουλευτών. Πρέπει να λειτουργήσουμε, επιτρέψτε μου τον όρο, παιδευτικά και μακρυά από εκλογικούς μικροσχεδιασμούς.

Είναι εξαιρετικά απλό να κατευνάζεις τους συνομιλητές σου λέγοντας την χαρακτηριστική φράση «τους τα λέω, αλλά δεν ακούν» ή να κρύβεσαι και να μην απαντάς. Δύσκολο είναι να τονίζεις ότι η κυβέρνηση δεν μπορούσε να πάρει την ευθύνη ενδεχόμενης αναζωπύρωσης της πανδημίας στη χώρα. Να εξηγήσεις ότι επειδή είμαστε θρησκευόμενος λαός οποιαδήποτε «κερκόπορτα», όσο και να προσπαθούσαν οι ιερείς και οι επίτροποι, θα δημιουργούσε συνθήκες συνωστισμού, οι οποίες δεν θα είχαν καμμία σχέση με εκείνες των super markets. Κυρίως, να τονίσεις ότι η απόφαση ήταν μονόδρομος και ότι και εσύ όπως κάθε χρόνο επιθυμούσες να παρακολουθήσεις τις κατανυκτικές ακολουθίες.

Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, οι βουλευτές δεχθήκαμε δεκάδες πανομοιότυπες επιστολές, σε ήπιους τόνους, για την ανάγκη ανοίγματος των εκκλησιών για τους πιστούς με προϋποθέσεις.
Σε προσωπικό επίπεδο, από την άλλη πλευρά, με αφορμή τις επιστολές, ήρθα σε επαφή με εκκλησιαστικές οργανώσεις και με έκπληξη διαπίστωσα ότι αποδέχονται στην πλειοψηφία τους τα μέτρα.

Προτείνω λοιπόν, να απαντήσουμε μετά την κρίση συλλογικά. Οι περισσότεροι πολίτες είναι πλέον «εκπαιδευμένοι» όχι μόνο από την κρίση αλλά και από μια πολιτική ηγεσία ισχυρή και πορευόμενη χωρίς λαϊκισμούς.
Επιπλέον πιστεύω ότι η συμπεριφορά των πολιτών απέναντι στο πολιτικό προσωπικό αλλάζει. Αλήθειες επιθυμούν, πολιτικές θέσεις και πολιτικό έργο.

Η, εκ μέρους μας, δημόσια στήριξη της κυβέρνησης σε αυτή τη πολύ δύσκολη, όπως προανέφερα, απόφαση είναι εκ των ων ουκ άνευ. Χωρίς αστερίσκους δηλαδή.
Είναι υποχρέωσή μας προς τη κοινωνία. Δεν χρειάζεται να είμαστε αρεστοί σε όλους.