Ευχαριστώ θερμά.
Ξέρετε δεν συνηθίζω να κρύβω τα λόγια μου. Ούτε ανήκω σ’ αυτούς τους
πολιτικούς που όταν ανεβαίνουν στο βήμα για έναν χαιρετισμό λένε
γενικότητες. Ακούσαμε πριν τα θετικά της κυβέρνησης και βέβαια τις
διεκδικήσεις τις οποίες έχετε ως συνδικαλιστές, αλλά κυρίως ως εκπρόσωποι
του αστυνομικού σώματος. Ούτε θα μιλήσω για τη διάρθρωση, γιατί δεν είμαι
ειδικός. Θα μιλήσω όμως για το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί ο
βουλευτής, εκφράζοντας τον εαυτό μου αλλά νομίζω και ένα μέρος από τους
συναδέλφους. Ζούμε σε ένα σύστημα πολιτικό το οποίο είναι
πρωθυπουργοκεντρικό και βέβαια υπουργοκεντρικό. Ο βουλευτής όταν
εκφράζει την άποψή του δημόσια ή μέσα στη Βουλή κινδυνεύει –διαχρονικό
είναι αυτό- να θεωρηθεί ότι κάνει κριτική στην κυβέρνησή του. Πολλές φορές
μάλιστα, προσπαθώντας να κάνω επικοδομητική κριτική ακούω τη γυναίκα
μου ή τη βλέπω να μου στέλνει μήνυμα και να μου λέει, «πρόσεξε μην σε
διαγράψουν». Αυτό δεν συμβαίνει μόνο τώρα, αλλά για πάρα πολλά χρόνια.
Τώρα τελευταία όμως, εδώ 1-1,5 χρόνο αυτό άλλαξε. Οι βουλευτές της ΝΔ
μπορούν να εκφράζονται περισσότερο ελεύθερα. Σε προσωπικό επίπεδο θα
πω τι έκανα. Αυτό που μπορούσα να κάνω για να ωριμάσω κάποια αιτήματά
σας. Το πρώτο και κύριο που έκανα ήταν πριν 3 χρόνια όταν σκοτώθηκε σε
μια καταδίωξη ένας Ρομά και γινόταν χαμός στην Αθήνα, έκανα ένα δελτίο
τύπου λέγοντας ότι δεν μπορεί να οδηγούνται οι συνάδελφοί σας
σιδηροδέσμιοι στα Δικαστήρια χωρίς καν να έχει προηγηθεί ένορκη διοικητική
εξέταση. Κάποιοι από εσάς μπορεί να το θεωρούν απλό. Δεν είναι όμως. Δεν
είναι απλό μέσα στο πολιτικό σύστημα που λειτουργούμε. Ούτε είναι απλό
όταν πέρυσι έκανα επίκαιρη ερώτηση και η επίκαιρη ξέρετε τι σημαίνει;
Συζητείται στη Βουλή. Δεν είναι σαν τις ερωτήσεις που μπορούμε να κάνουμε
πολλοί από εμάς και να μας απαντήσουν μετά από 2, 3, 4 μήνες οι υπουργοί
στέλνοντας τα θέματα στις καλένδες. Για το αν θα χρησιμοποιηθεί το σπρέυ
πιπεριού. Και μου απάντησαν πριν ένα χρόνο ότι είναι υπό εξέταση. Ήρθε το
νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνονταν. Θα το επαναφέρω. Όταν πριν 2 χρόνια
έγινε η εκκένωση στο Χημικό στο πανεπιστήμιο πήγα και ευχαρίστησα τα
Χριστούγεννα τους συναδέλφους σας που φυλούσαν, ΜΑΤ, απέναντι από την
Ευαγγελίστρια. Σε 2 μέρες ήρθαν οι γνωστοί-άγνωστοι σπίτι μου. Όχι στα
γραφεία. Σε πολλών τα γραφεία πηγαίνουν. Ήρθαν σπίτι μου. Το θεωρείτε

απλό; Δεν είναι απλό. Μπορώ λοιπόν, να συνεχίσω σε μια τέτοια κατεύθυνση
και αυτό μπορώ να κάνω. Αυτό μπορούμε να κάνουμε αρκετοί βουλευτές και
της Θεσσαλονίκης, χωρίς να τους εκφράζω όλους σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Γνωρίζουμε το τι κάνει η αστυνομία και το αστυνομικό σώμα, αλλά πρέπει κι
εσείς να γνωρίζετε το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούμε όλοι. Και κάποιοι
από εμάς που βάζουμε τα στήθια μπροστά, περισσότερο να μας στηρίξετε και
να μην αρκείστε σ’ αυτούς που σας χτυπούν την πλάτη και όταν φεύγουν μετά
τα χτυπήματα δεν κάνουν τίποτε για να προωθήσουν αυτά τα οποία λέτε και
θέλετε. Παρόλα αυτά τελειώνοντας θα πω ότι η παρούσα κυβέρνηση έκανε
πράξεις. Τα 100 ευρώ ήταν ένα αίτημα το οποίο το είχατε για πάρα πολλά
χρόνια. Το έκανε. Ο εξοπλισμός είναι καλύτερος συνεχώς. Από την εποχή των
μνημονίων όταν δεν είχατε καν αλεξίσφαιρα γιλέκα περάσαμε σε κάτι το οποίο
είναι καλύτερο. Φτάνει; Ανήκω σ’ αυτούς που θέλουν δυνατή αστυνομία, με
λυμένα χέρια και παλεύω γι’ αυτό.
Ευχαριστώ πολύ!