Η συζήτηση για την αναγκαία ή μη στελέχωση των κυβερνήσεων με τεχνοκράτες είναι πολύ παλιά και είναι γεγονός ότι συχνά έγινε και σε υψηλούς τόνους.

Ήρθε, εκ νέου, στο προσκήνιο με την υγειονομική κρίση και την αποτελεσματικότητα στη διαχείρισης της. Προσωπικά, πιστεύω ότι καθαρός τεχνοκράτης είναι μόνο ο κ. Σωτήρης Τσιόδρας. Οι υπόλοιποι, στην πρώτη γραμμή, αν και δεν είναι βουλευτές, έχουν σημαντική διαδρομή μέσα από διάφορους ρόλους στην πολιτική.

Έχουν πετύχει στην αντιμετώπιση της κρίσης; Αναμφίβολα ναι έως σήμερα. Πήραν μόνοι τους τις αποφάσεις; Αναμφίβολα όχι. Τις πήρε ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος και τους επέλεξε.

Συμπέρασμα; Η πολιτική ηγείται και αποφασίζει. Οι τεχνοκράτες συμβουλεύουν ή διαχειρίζονται.

Προσοχή εδώ. Η βαθειά γνώση των θεμάτων δεν σημαίνει και δυνατότητα διαχείρισης της λύσης προβλημάτων.

Τριπλός, λοιπόν, ο επιτευχθείς από τον Πρωθυπουργό, στόχος. Συμβουλεύτηκε τους ειδικούς, πήρε τις πολιτικές αποφάσεις και ανέθεσε την υλοποίηση στους κατάλληλους. Η λογική του “get the job done” βρήκε την απόλυτη δικαίωση.

Δεν πρόκειται, λοιπόν, για ήττα της πολιτικής αλλά για νίκη της.

Πόσο εφικτός είναι πάντα ο παραπάνω περιγραφείς συνδυασμός; Καθόλου απαντώ, διότι δεν είναι εύκολο να βρεθούν πολιτικοί με τεχνοκρατική επάρκεια ή τεχνοκράτες με πολιτική επάρκεια. Ο τρόπος, μάλιστα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκόσμια, ανάδειξης των πολιτικών με βάση την αναγνωρισιμότητα δε βοηθάει στο ελάχιστο.

Έτσι αναγκαστικά πρέπει να αναζητείται σε κυβερνητικό επίπεδο «πάντρεμα» ιδιοτήτων. Το πέτυχε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης με πολιτικούς πρώτης γραμμής στα υπουργεία και με τεχνοκράτες σε ρόλους υφυπουργών.

Εδώ, κατά τη γνώμη μου, έρχεται να προστεθεί ενισχυμένος και ο ρόλος των κυβερνητικών βουλευτών, οι οποίοι οφείλουμε μεν να στηρίζουμε το κυβερνητικό έργο, ταυτόχρονα δε να ασκούμε πίεση στην κυβέρνηση. Πρέπει τώρα να γίνουμε αποτελεσματικότεροι «ιμάντες μεταφοράς» των προβλημάτων της κοινωνίας και να συνδιαμορφώνουμε, ως ένα βαθμό, τις αποφάσεις. Άλλωστε είμαστε σε συνεχή επαφή με τους πολίτες-ψηφοφόρους.

Δεν επαρκεί, χωρίς να ισχυρίζομαι ότι αυτό είναι ο κανόνας, να εξαντλούμε τη βουλευτική δραστηριότητα σε ερωτήσεις και αναφορές στη Βουλή η ομιλίες «αγιογραφία» των κυβερνητικών μέτρων η σε εμφανίσεις στα ΜΜΕ. Χρειάζονται και τα προηγούμενα, κυρίως όμως απαιτείται να εμβαθύνουμε στα θέματα, να ενημερώνουμε τους υπουργούς και αν απαιτηθεί να ασκούμε και πολιτική πίεση. Πάντα, φυσικά, με χαμηλούς τόνους και κινούμενοι μέσα στα πλαίσια των αρχών της παράταξης και του κυβερνητικού μας προγράμματος.

Οι υπουργοί δεν έχουν το «αλάθητο του Πάπα» ούτε οι βουλευτές γνωρίζουν όλα τα θέματα σε βάθος. Οι τελευταίοι οφείλουν επίσης να γνωρίζουν, γιατί αρκετές φορές δε συμβαίνει αυτό, ότι αν οι ρόλοι αλλάξουν ο σεβασμός στους βουλευτές αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση επιτυχίας.

Αυτός ο συνδυασμός, με πολιτικούς-υπουργούς, τεχνοκράτες και ενεργούς βουλευτές μπορεί να προάγει τόσο το κυβερνητικό όσο και το βουλευτικό έργο. Ο κ. Μητσοτάκης, σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη, έκανε ένα νεύμα σε αυτή την κατεύθυνση.

Τα υπουργικά συμβούλια γίνονται πλέον στο Μαξίμου και όχι στη Βουλή.

Ως επιθύμιο θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη από τους συναδέλφους μου κυβερνητικούς βουλευτές για την χρησιμοποίηση πρώτου πληθυντικού σε κάποια σημεία του άρθρου. Την άποψη μου εκφράζω.