Σήμερα ενώνουν τις δυνάμεις τους δύο σημαντικές πτυχές του Ελληνισμού.
Δύο από τις πολλές.
Πολύπτυχη είναι άλλωστε η ράτσα μας. Ενώνονται οι Βλάχοι και οι Μικρασιάτες. Οι Μικρασιάτες και οι Βλάχοι. Ενώνονται, μάλιστα, εδώ στη Βόρεια Ελλάδα στη Θεσσαλονίκη, εδώ που ενώθηκαν για πρώτη φορά πριν 100 χρόνια.
Οι Βλάχοι ζούσαν, κυρίως, στα ελληνικά βουνά για πολλούς αιώνες. Οι δεύτεροι ήρθαν πριν από 100 ακριβώς χρόνια.
Έτσι γνωρίστηκαν οι μικρασιάτες παππούδες μου στη Μικρή Βόλβη με τους Βλάχους που τα καλοκαίρια ήταν στη Βλάστη ,στο Μπλατς δηλαδή και τους χειμώνες έφερναν τα γίδια στα χειμαδιά.
Έτσι τα καλοκαίρια του δημοτικού τα περνούσα στη Βλάστη ,όπου έκανα παιδικούς φίλους. Έτσι δίπλα στο ιμάμ μπαϊλντί γεύτηκα τον κόθαρο στις πίτες και έμαθα για τα γκιούμια.
Διωγμένοι, λοιπόν, οι παππούδες μου μαζί με άλλο ένα εκατομμύριο ψυχές από τις πατρογονικές τους εστίες ,έφεραν στην Ελλάδα το δικό τους πολιτισμό, το δικό τους τρόπο ζωής, την επιχειρηματικότητα τους, τις νέες καλλιέργειες, τα βιοτεχνικά και βιομηχανικά τους προϊόντα. Μέσα από τις στάχτες της καταστροφής οι πρόσφυγες στάθηκαν όρθιοι, ρίζωσαν, δημιούργησαν και δημιουργούν.
Βρήκαν, όμως, εδώ τους Βλάχους, με νομαδική κατά κανόνα ζωή, που είχαν παράλληλα να επιδείξουν άξιους εμπόρους, ορισμένοι εκ των οποίων δραστηριοποιούνταν σε όλη την Ευρώπη.
Μέσα από αυτούς ξεπήδησαν και ξεπηδούν εθνικοί ευεργέτες ακόμη και στις μέρες μας.
Παράλληλα οι Βλάχοι έχοντας σημαντική συμβολή στη δημιουργία του ελληνικού κράτους, συνέχιζαν να συμμετέχουν στους εθνικούς αγώνες.
Η ώσμωση που διαθέτει ανέκαθεν η ελληνική κοινωνία έφερε κοντά Βλάχους και Μικρασιάτες. Τους ένωσε, ακόμη ,σιγά-σιγά η πίστη στην ορθοδοξία και η αφοσίωση στην οικογένεια και στις παραδοσιακές αξίες
Έτσι πορεύεται ο ελληνισμός διαχρονικά, χωρίς οι διαφορετικές συνιστώσες του να χάνουν τα ιδιαίτερα πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά.
Σήμερα με τις γεωπολιτικές προκλήσεις να είναι συνεχείς, με τους υβριδικούς πολέμους να είναι στην ημερήσια διάταξη πρέπει να θυμόμαστε ώστε να σχεδιάζουμε καλύτερα το μέλλον.
Φαίνονται μακριά σε ορισμένους τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Δεν είναι όμως. Ας επαγρυπνούμε. Το οφείλουμε στο μέλλον των παιδιών μας.
Σήμερα έχουμε μπροστά μας, εδώ μέσα, Βλαχόφωνους Έλληνες και Έλληνες Μικρασιατικής Καταγωγής.
Αυτή η τόσο απλή παραπάνω πρόταση, είναι για όσους δε γνωρίζουν, άνευ σημασίας.
Για όσους, όμως, γνωρίζουμε έχει κορυφαία σημασία. Οι υβριδικοί πόλεμοι τις περισσότερες φορές είναι αόρατοι για τους πολλούς.
Εμείς τους βλέπουμε και επαγρυπνούμε. Ξέρουμε τι συμβαίνει στα Βαλκάνια.
Ξέρουμε τις δυνάμεις που δρουν στο παρασκήνιο και προσπαθούν να θέσουν εθνοτικά ζητήματα.
