Η οικονομική κρίση την οποία βιώνουμε σήμερα, οφείλεται αφενός στιςπαθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, όπως αυτό διαμορφώθηκε από το1981 και μετά και αφετέρου στη λάθος οικονομική πολιτική της ΚυβέρνησηςΠαπανδρέου.
Ασπαζόμενος την άποψη του Αϊνστάιν ο οποίος έχει πει ότι «δεν μπορείς ναλύσεις μεγάλα προβλήματα, αν δεν βγεις μέσα από το πλαίσιο που τα δημιούργησε»,πιστεύω ότι απαιτείται άμεσα τόσο μια γενναία συνταγματική αναθεώρηση όσο καιμια αλλαγή του μείγματος της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής.
Προερχόμενος από τον ιδιωτικό τομέα, γνωρίζω πολύ καλά ότι το κύριο βάροςτης προσαρμογής έχει πέσει, έως σήμερα, στις πλάτες του ιδιωτικού τομέα, μεχιλιάδες ανέργους να προέρχονται από αυτόν, αλλά και δεκάδες χιλιάδεςμικρομεσαίες επιχειρήσεις να έχουν οδηγηθεί στο οριστικό κλείσιμο.
Είναι φανερό, λοιπόν, χωρίς να παραγνωρίζω ότι και οι Δημόσιοι Υπάλληλοιβλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται δραματικά, ότι απαιτείται άμεσα ναπατήσουμε το κουμπί που θα σημάνει την επανεκκίνηση της ιδιωτικής οικονομίαςκαι να δρομολογήσουμε με όρους ρεαλιστικούς μια πορεία ανάπτυξης, με βάση τημείωση της φορολογίας, την ενίσχυση της ρευστότητος, την ανακατανομή, τηνπροώθηση των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας καιτη δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για προσέλκυση επενδύσεων με αιχμήτους τομείς του τουρισμού και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Βέβαια, παράλληλα πρέπει να ακολουθηθούν πολιτικές που θα περιορίσουν τιςσπατάλες στο Δημόσιο και θα προωθήσουν πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές.
Τέλος, απαιτείται η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού με πρόσωπα που θαέχουν αποδείξει ότι διαθέτουν δυνατότητα διοίκησης, έχουν γνώση σε βάθος τωνθεμάτων και παράλληλα διαθέτουν και την αναγκαία πολιτική εμπειρία ώστε ναμπορούν αντιλαμβάνονται την έννοια του «οφέλους για το σύνολο».