Βρισκόμαστε πιθανώς στην αρχή του τέταρτου κύματος της πανδημίας και κάνοντας έναν απολογισμό των τελευταίων δεκαοκτώ μηνών οφείλω να επισημάνω τα εξής.
Κατ’ αρχήν είμαστε ίσως η μόνη χώρα στον κόσμο, σίγουρα η μόνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία η αντιμετώπιση της πανδημίας αποτελεί πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης. Η ευθύνη βαραίνει σίγουρα την αντιπολίτευση, αλλά κατανοώ και το επιχείρημα ότι αν οι ρόλοι ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανεστραμμένοι θα είχαμε πάλι το ίδιο σκηνικό. Φυσικά ας μη συγκρίνουμε το Μάτι με τον COVID. Είναι δύο διαφορετικά θέματα. Πολύ διαφορετικά.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση έχει έως σήμερα επιτύχει στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Επίσης αν ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν εποικοδομητικός ή υπονομευτικός.
Στο πρώτο ερώτημα οφείλουμε να απαντήσουμε παίρνοντας υπόψη όλη την διάρκεια της πανδημίας. Όλα της τα κύματα δηλαδή και όχι όπως κάνει, επί σκοπού, κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ να απομονώνουμε χρονικές περιόδους. Η αντιμετώπιση της πανδημίας με απλά λόγια είναι αγώνας τριών και ίσως τεσσάρων περιόδων. Στο τέλος θα κριθεί η κυβέρνηση και πάντα σχετικά με άλλες χώρες, ειδικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάθε θάνατος έχει μεγάλη σημασία, αλλά ένας σημαντικός δείκτης είναι οι θάνατοι ανά ένα εκατομμύριο πολίτες από την αρχή της πανδημίας. Στον δείκτη αυτό τα αποτελέσματα είναι καλά.
Κατηγορείται η κυβέρνηση για δήθεν άρνηση ενίσχυσης του δημοσίου συστήματος υγείας, χωρίς να προκύπτει αυτό σε καμία περίπτωση από τους αριθμούς. Τριπλασίασε σχεδόν τις ΜΕΘ και προσέλαβε χιλιάδες επικουρικό νοσηλευτικό προσωπικό, ενώ προκήρυξε και χιλιάδες θέσεις μόνιμου προσωπικού. Υπάρχει, βέβαια, θέμα με ορισμένες ειδικότητες όπως είναι οι αναισθησιολόγοι και οι εντατικολόγοι, το οποίο με κίνητρα επιχειρεί να λύσει. Με απλά λόγια η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ολιγώρησε στον τομέα αυτό αλλά, δεδομένων των συνθηκών, παίρνει πολύ καλό βαθμό. Προφανώς, τέλος, δεν μπορούσε να λύσει τα προβλήματα που εδώ και δεκαετίες συσσωρεύτηκαν στο ΕΣΥ.
Μια άλλη αβάσιμη κατηγορία της αντιπολίτευσης αφορούσε στην άρνηση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε επίταξη ιδιωτικών ΜΕΘ. Σε μια ελεύθερη οικονομία, όπως απεδείχθη εκ του αποτελέσματος, αυτό θα προκαλούσε ένα αδικαιολόγητο δημόσιο κόστος. Ας μη ξεχνάμε ότι όταν κρίθηκε αναγκαίο απείλησε με επίταξη, η οποία στο τέλος δεν πραγματοποιήθηκε. Με απλά λόγια το ΕΣΥ κάτω από την κυβερνητική καθοδήγηση άντεξε στην κρίσιμη φάση και μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, λίγοι ασθενείς νοσηλεύτηκαν εκτός ΜΕΘ, ενώ έπρεπε να είναι εντός.
Λάθη έκανε η κυβέρνηση; Ναι προφανώς. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο η πανδημία. Ο «αντίπαλος» άλλαζε συνεχώς τακτική και οι κυβερνητικές αποφάσεις έπρεπε να προσαρμόζονται σε αυτές τις αλλαγές. Σίγουρα, εκ των υστέρων, μπορεί κάποιος να ισχυρισθεί ότι ορισμένες αποφάσεις ή επικοινωνιακές ενέργειες δεν βοήθησαν, χωρίς όμως να αλλάζουν τη γενικότερη καλή κυβερνητική εικόνα.
Όσον αφορά στην αξιωματική αντιπολίτευση, μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας κατά τη διάρκεια του οποίου έβαλε πλάτη, αποφάσισε ότι βρήκε πεδίο δόξης λαμπρό για να φθείρει την κυβέρνηση. Το έκανε, μάλιστα, πολλές φορές χωρίς μέτρο. Ισχυρίσθηκε πέρσι ότι δεν άνοιξε με σχέδιο ο τουρισμός, αργότερα απεφάνθη ότι δεν θα έρθουν εμβόλια, μετά πήρε το ρίσκο να υπερμεταδοθεί ο ιός σε διαδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις και μίλησε ακόμη και για ξεστοκάρισμα εμβολίων. Δεν χρειάζεται να αναφέρω την περίπτωση κορυφαίου στελέχους της που στην ουσία προπαγανδίζει κατά του εμβολιασμού.
Με τις σκέψεις αυτές, εύχομαι ολόψυχα η εμπειρία της πανδημίας να μας έχει κάνει περισσότερο ώριμους όχι μόνο σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά και σε πολιτικό. Το χρειαζόμαστε.