Ο δημόσιος διάλογος για την εργασιακή εφεδρεία, αποτελεί μία πρώτης τάξεωςευκαιρία να προσεγγίσουμε, άλυτα για δεκαετίες, ζητήματα που αφορούν στηδιόγκωση και τη χαμηλή παραγωγικότητα του δημοσίου τομέα. Διότι, πολλές φορέςεπικεντρωνόμαστε στο υψηλό κόστος του δημοσίου και ξεχνάμε το χαμηλό επίπεδουπηρεσιών που απολαμβάνουν οι πολίτες.
Έχουμε περισσότερους από 150.000 εκπαιδευτικούς και ανθεί η παραπαιδεία,έχουμε δεκάδες νοσοκομεία σε μια κατ’ επίφαση δωρεάν υγεία και βασιλεύει τοφακελάκι, διαθέτουμε τόμους από φορολογικά νομοσχέδια και σχετικές υπουργικέςαποφάσεις και σε σημαντικά τμήματα της οικονομικής δραστηριότητος κυριαρχεί ηφοροδιαφυγή.
Ο Λάο Τσε έχει πει πως «η πιο δύσκολη αρχή ξεκινά από ένα απλό βήμα». Μιαφράση που πρέπει να «κλειδωθεί» στο μυαλό όλων όσοι έχουν θέση ευθύνης μέσα στοπολιτικό σύστημα και να δημιουργήσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αναβάθμισης καιαναδιάρθρωσης του δημοσίου τομέα.
Η προσπάθεια αυτή οφείλει να βασίζεται στις παρακάτω αρχές:
– Οι πολίτες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα της επιλογής για τις υπηρεσίεςπου τους προσφέρονται, είτε απ’ ευθείας, αν πρόκειται για προσωπικά θέματα είτεμέσω εκλεγμένων αντιπροσώπων, αν πρόκειται για θέματα της κοινότητας.
– Μέσω της διοικητικής αποκέντρωσης, η δύναμη του κράτους πρέπει ναμεταφερθεί στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο.
– Πρέπει να διευρυνθεί το φάσμα όσων παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες, χωρίςιδεολογικές προκαταλήψεις. Πολύ καλές δημόσιες υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει οδημόσιος τομέας, ο ιδιωτικός, οι εθελοντικές και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις.
– Πρέπει να εξασφαλίζεται ισότιμη πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες σε όλεςτις κοινωνικές ομάδες.
– Το Δημόσιο θα «λογοδοτεί» στους φορολογουμένους, μέσω συγκεκριμένωνμηχανισμών.
Με βάση τις παραπάνω αρχές, είναι εύκολα κατανοητό ότι ενώ το κράτος θασυνεχίζει να παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες, θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίοενεργεί.
Το πρόγραμμα, λοιπόν, «Βοήθεια στο σπίτι», θα συνεχίζει να υλοποιείται, αλλάοι συμμετέχοντες θα δέχονται ένα επίδομα, το οποίο θα χρησιμοποιούν για ναπληρώνουν με αυτό είτε μία δημόσια υπηρεσία, είτε έναν ιδιώτη, είτε μια μηκερδοσκοπική οργάνωση.
Η δημόσια όμως υπηρεσία για να συνεχίσει να υπάρχει, οφείλει να γίνειανταγωνιστική και ταυτόχρονα να καλύπτει μόνη της τα έξοδα λειτουργίας, μέσωτων εισπράξεων από τους πολίτες που την επιλέγουν. Διαφορετικά θα οδηγείται στοκλείσιμο, μέτρο που μπορεί να συνδυασθεί με την εργασιακή εφεδρεία, αλλά και νακινητροδοτήσει μέσω του ΕΣΠΑ, αρκετούς δημοσίους υπαλλήλους να αποχωρήσουν απότο δημόσιο και να δημιουργήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις παροχής κοινωνικώνυπηρεσιών.
Παρόμοια παραδείγματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τους βρεφονηπιακούςσταθμούς, αλλά ακόμα και για την κατασκευή κοινοτικών δρόμων.
Με απλά λόγια, σήμερα είναι ο κατάλληλος χρόνος, την ώρα που ξεθεμελιώνεταιτο κράτος της Μεταπολίτευσης, να αρχίσει η προσπάθεια δημιουργίας ενός άλλου,νέου, σύγχρονου και κοντά στον πολίτη.
Η ευθύνη και η πρόκληση, μάλιστα, για την υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος,είναι για όλους εμάς στη Νέα Δημοκρατία, πολύ μεγάλη.